|
Προσωπικός Υπολογιστής. Ένας πεπαλαιωμένος όρος που χρησιμοποιείται ακόμα χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο. Πώς λέξεις και έννοιες παραμένουν ενώ σταμάτησαν να σημαίνουν οτιδήποτε!
Στην αρχή ήταν εκείνοι οι ηλεκτρονικοί εγκέφαλοι με 100-200 ανθρώπους τριγύρω τους για να λύσουν απλά μαθηματικά προβλήματα σε σειρά, και σε καμιά δυο βδομάδες ή μήνες να τα συναθροίσουν και να πουν ότι έλυσαν ένα σημαντικό πρόβλημα (με μεγάλη απόκληση λάθους). Όταν κατασκευάστηκαν τα πρώτα μικροπλακίδια (chip) λίγο πριν από τα ΄80, και ήταν δυνατό να στεγαστεί η ίδια ή και μεγαλύτερη υπολογιστική δύναμη σε δυο τετραγωνικά πόδια, η IBM υπέκλεψε τον όρο Προσωπικός Υπολογιστής και η υποκλοπή κράτησε για σχεδόν δυο δεκαετίες. Με τον προσωπικό υπολογιστή εξαφανίστηκαν εκείνοι οι 100-200 άνθρωποι και ένας μόνος του μπορούσε να εκτελέσει περισσότερες δουλειές άνετα και ευρύχωρα. Προσωπικοί υπολογιστές, στο τέλος δεν είναι μόνο αυτοί της IBM ή των συμβατών μ’ αυτούς της IBM, αλλά και αυτοί της Μακίντος, Ακορν κ.α.
Δεν είναι όμως μόνο αυτό που κένωσε τον όρο προσωπικός υπολογιστής. Η υπολογιστική δύναμη, εδώ και καιρό, δεν είναι μόνο αυτή που έχει ένας χρήστης μπροστά σε μια φτηνή οθόνη. Μπορεί να συνδεθεί με τους μεγαλόσχημους υπολογιστές οπουδήποτε στον κόσμο και να τους χρησιμοποιήσει. Έτσι χάλασε η πιάτσα για την IBM.
|
