|
Γνωστή πρακτική. Όταν έχουμε κάτι συνεχές και θέλουμε να το πάρουμε κομματιαστά, παίρνουμε ένα σβανά, το κομματιάζουμε και το επανενώνουμε εκεί που κόψαμε. Για παράδειγμα: Έχουμε τον ορίζοντα μπροστά μας, 180 μοίρες από αριστερά στα δεξιά, και θέλουμε να τον φωτογραφίσουμε όλο με μια φωτογραφική που σε κάθε φωτογραφία καλύπτει το 1/10 αυτού του ορίζοντα. Τότε παίρνουμε 18 φωτογραφίες και τις παραθέτουμε τη μια δίπλα στην άλλη και νάσου ο ορίζοντας.
Τώρα. Έχουμε ένα αναλογικό συνεχές σήμα, την φωνή ενός ανθρώπου, και θέλουμε να τη ψηφιοποιήσουμε, δηλαδή από συνεχή να την κάνουμε μικρά μικρά κομμάτια. Τι κάνουμε;
Ακριβώς το ίδιο. Δηλαδή με συχνοληψία (όσο το δυνατό πιο συχνή) παίρνουμε την αναλογική ροή και τη μετατρέπουμε σε ψηφία που ενωμένα μας δίνουν πολύ πιστά το αναλογικό σύνολο.
Πρακτικά ας δούμε τι γίνεται στην ψηφιακή ηχογράφηση. Η φωνή του ανθρώπου είναι συνεχής δηλ. αναλογική. Όταν την ηχογραφούμε ψηφιακά παίρνουμε συχνά κομμάτια (συχνολήματα) αυτής της φωνής ως ψηφία που ενωμένα μας δίνουν τον ήχο πολύ πιστά. Όσο μεγαλύτερη η συχνοληψία τόσο πιο πιστή η ηχογραφή. Η πιο γνωστή μέθοδος συχνοληψίας είναι η ΠΚΔ, ΠαλμοΚωδική Διαμόρφωση.
Μα κάτι χάνουμε. Ναι, τα πριονίδια από το κόψιμο του σβανά. Όμως, η ανθρώπινη αντίληψη είναι πολύ ανεκτική σε εικόνα και ήχο αν αναπαράγεται πάνω από ορισμένες συχνότητες. Εκτός τούτου, να δείτε πόσα χάνονται στην αναλογική αναπαραγωγή.
(Μα «sampling» σημαίνει «δειγματοληψία». Ναι, στην στατιστική, στις δημοσκοπήσεις, στις ιατρικές αναλύσεις. Εκεί, από ένα μικρό δείγμα προσπαθούμε να δούμε το σύνολο. Στην ηλεκτρονική-υπολογιστική όμως δεν είναι έτσι. Εδώ, με όσο το δυνατό πιο συχνές λήψεις προσπαθούμε να αναπαραστήσουμε το σύνολο. Πρόκειται για συχνότητα λήψης, συχνοληψία, συχνολαμβάνω). Συχνολήπτης, οάνθρωπος, το πρόγραμμα, η μηχανη).
|
