Ο υπολογιστής πρέπει να ξέρει το όνομα και το δεδομενότυπο (είδος δεδομένων) του κάθε μεταβλητού το οποίο του δίνεται και αυτό πρέπει να είναι εσωτερικό στοιχείο κάθε προγράμματος. Το πιο απλό παράδειγμα, που έχει να κάνει με τον χρήστη, αφορά τα λογιστικά φύλλα ή την ονομασία πεδίων σε μια Βάση Δεδομένων.
Σε ένα λογιστικό φύλο για το κάθε κελί πρέπει να δηλωθεί αν θα περιέχει αριθμό, κείμενο ή φόρμουλα. Και σε μια ΒΔ το κάθε πεδίο πρέπει να έχει όνομα και δήλωση του τύπου των δδμνων.
Αυτά είναι δυο απλά παραδείγματα της ανάγκης για δήλωση του δδμντυπου. Ένας προγραμματιστής πρέπει συνεχώς να έχει υπ’ όψη του σε κάθε μεταβλητό πρέπει να δώσει ταυτότητα και αριθμό. Είναι περίπου σαν ένα νόμο που πριν αραδιάσει τι πρέπει και τι δεν πρέπει, καθορίζει το είδος των όρων που χρησιμοποιεί.
|