|
O κατιδεασμός, ιδεοβολή, ιδεοθύελλα. Τρις λέξεις, γιατί όχι;
Είναι ένα είδος άγριας άφεσης της σκέψης να φέρει ιδέες πάνω σε ένα θέμα μικρό ή μεγάλο. Και ύστερα γίνεται η επιλογή μερικών απ' αυτές για περαιτέρω επεξεργασία.
Προσοχή όμως. Το θέμα δεν είναι και τόσο άγριο ή ανοργάνωτο. Σε μια επιτροπή, ή και σε ατομική εργασία, αν υπάρχει ανάγκη για κατιδεασμό, αυτός γίνεται οργανωμένα. Πρώτ’ απ’ όλα οι ιδέες καταγράφονται (εκτός αν είναι πλήρως εκτός), ύστερα ακολουθεί μια πρώτη, με σημειώσεις, αποτίμηση που μειώνει τον αριθμό σ’ αυτόν που είναι διαχειρίσιμος. (Οι άλλες δεν διαγράφονται, απλώς παραμένουν καταγραμμένες, μπορεί να χρειαστούν).
Ακολουθεί η ως ένα βαθμό αξιολόγηση της κάθε ιδέας με καταγραμμένα τα υπέρ και κατά, αλλά πολύ περισσότερο με διαπιστώσεις ως προς τις ανάγκες για περαιτέρω μελέτη. Εδώ σταματά ο κατιδεασμός. Το επόμενο βήμα είναι να μελετηθούν όλα όσα έχουν καταγραφεί και με άλλα πλέον κριτήρια και μεθόδους να αποφασιστούν τα επόμενα βήματα.
Αυτός είναι ο οργανωμένος κατιδεασμός και μπορεί να υποστηριχτεί ότι καταπιέζει την αυθόρμητη έκφραση απόψεων και εισηγήσεων ιδίως από νέους, φοβητσιάρηδες ή και άσχετους που έχουν κάποια άποψη. Επειδή ο πιο πάνω είναι ένας οργανωμένος τρόπος κατιδεασμού υπάρχει και ο πραγματικά άγριος όπου αφήνεται ο κάθε ένας να πει χωρίς άμεση καταγραφή ότι νομίζει και ότι εισηγείται. Πρέπει όμως στο τέλος κάποιος να καταγράψει δυο τρία βασικά πράματα. Διαφορετικά όπως ήρθαν έτσι θα φύγουν.
Και κάτι σημαντικό. Μην τον έχετε τον κατιδεασμό ή ιδεοθύελλα περί πολλού. Είναι συχνά η τελευταία προσπάθεια μπροστά σε ένα αδιέξοδο. Δεν έχει καλύτερη μέθοδο από την πληροφορημένη λήψη αποφάσεων και την προενέργεια. Βέβαια το αβέβαιο πάντα υπάρχει, άρα συχνά η άφεση του νου στο ελεύθερο (ρελαντί;) μπορεί ναποδώσει
|
