Τόπαμε κι αλλού, οι υπολογιστές είναι ΒΥΤ, βλάκες υψηλής ταχύτητος. Ξύπνησαν λίγο τώρα τελευταία μα ακόμα... Όταν τους μπήγεις δδμνα πρέπει να τους λες τι είναι διαφορετικά μη ξέροντας τι είναι, δεν θα ξέρουν τι να τα κάνουν.
Οι άνθρωποι, λόγω συσσωρευμένης γνώσης, ξεχωρίζουν αριθμούς, γράμματα, δεκαδικούς κ.α. Του υπολογιστή πρέπει να του το λες. Γι αυτό οι προγραμματιστές πρέπει να «δηλώνουν» τα αντικείμενα που χρησιμοποιούν. Όπως περίπου ένα κείμενο νόμου που στην αρχή ορίζει του όρους που χρησιμοποιεί. Αυτό είναι γνωστό σε πολλούς από τα λογιστικά ηλ-φύλα όπου για κάθε κελί πρέπει να δηλωθεί τι θα του καταχωρηθεί, αριθμός, φόρμουλα ή κείμενο. Σε ΒΔ πρέπει να δηλωθεί ο τύπος δδμνων για κάθε πεδίο. Οι δδμντποι διαφέρουν για κάθε γλώσσα προγραμματισμού. Τρις δεδομενότυποι είναι κοινοί για όλες:
α. Ακέραιος Αριθμός, 7, 8, 9
β. Αριθμός Κινητής υποδιαστολής, όπως σε δεκαδικούς αριθμούς, π.χ. 7.5, 8.5
γ. Κείμενο
|